Rage, rage

Toen ik jong was, namen, met het toenemen van de jaren, ook mijn mogelijkheden toe. Op alle fronten. Maar later, en dan voor sommige dingen, nemen de mogelijkheden af. Langzaam maar zeker. En sommige is hier vele. Ik houd me maar voor dat wat er gebeurt met mijn ogen, indicatief is voor wat er in de rest van mijn lichaam plaatsvindt. En ik realiseer me dat mijn hersenen een deel zijn van mijn lichaam. Het klinkt als een feit, en bij feiten moet ik me neerleggen. Of niet? We zullen zien.

Ik weet niet meer wat ik eerst tegenkwam, het citaat, Rage, rage, against the dying of the light, of de naam, Dylan Thomas. Die naam is in mijn hoofd, behalve aan rage, rage, vooral verbonden aan A Simple Desultory Phillipic, een eenvoudige onsamenhangende scheldpartij?

I knew a man, his brain so small
He couldn’t think of nothing at all
He’s not the same as you and me
He doesn’t dig poetry
He’s so unhip that
When you say Dylan, he thinks you’re talkin’ about Dylan Thomas
Whoever he was
The man ain’t got no culture
But it’s alright, ma
Everybody must get stoned

Dylan Thomas leefde van 1914 - 1953. Dit gedicht kreeg, zoals zo veel van zijn gedichten, geen titel, en wordt daarom meestal aangeduid met de eerste regel: Do not go gentle into that good night. Thomas schreef het in 1947, zo'n 33 jaar oud...

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

Though wise men at their end know dark is right,
Because their words had forked no lightning they
Do not go gentle into that good night.

Good men, the last wave by, crying how bright
Their frail deeds might have danced in a green bay,
Rage, rage against the dying of the light.

Wild men who caught and sang the sun in flight,
And learn, too late, they grieved it on its way,
Do not go gentle into that good night.

Grave men, near death, who see with blinding sight
Blind eyes could blaze like meteors and be gay,
Rage, rage against the dying of the light.

And you, my father, there on the sad height,
Curse, bless me now with your fierce tears, I pray.
Do not go gentle into that good night.
Rage, rage against the dying of the light.

Zoeken op "do not go gentle in that good night analysis" helpt je aardig op weg als je net als ik moeite hebt met de tekst. Maar wat ook de moeite waard is, zijn de vertalingen. Ik vond er een aantal op de website van Hernehim Cultuur, waarvan mij die van Arie van der Krogt het meest raakte.

Verdwijn niet zomaar in de zoete nacht,
Licht op en vlam wanneer je ouder wordt;
Vecht, vecht, omdat het licht niet sterven mag.

De wijze, voor wie straks het duister wacht,
Omdat geen licht meer bliksemt uit zijn woord,
Verdwijnt niet zomaar in de zoete nacht.

De goede man, die aanspoelt en die dacht:
Hier in de baai dansen mijn deugden voort,
Vecht, vecht, omdat het licht niet sterven mag.

De wilde, die met zang de zon aanbad,
En te laat zag, dat dat zijn baan verstoort,
Verdwijnt niet zomaar in de zoete nacht.

De dappere, haast dood, die blind nog zag
Met ogen stralend als een meteoor,
Vecht, vecht, omdat het licht niet sterven mag.

En u, mijn vader, door mij zo geacht,
Vloek, zegen mij met tranen, maar vecht door.
Verdwijn niet zomaar in de zoete nacht.
Vecht, vecht, omdat het licht niet sterven mag.